Έχεις μέσα σου ένα κομμάτι από τον Θεό.
Γιατί αγνοείς αυτή τη συγγένεια;
Τον έχεις μέσα σου και δεν αισθάνεσαι ότι Τον μολύνεις με ακάθαρτα διανοήματα και με ρυπαρές πράξεις;
Αν ήταν μπροστά σου ένα άγαλμα του Θεού, δεν θα τολμούσες να κάνης τίποτα απ'όσα κάνεις τώρα.
Και ενώ είναι ο ίδιος ο Θεός παρών μέσα σου και τα βλέπει όλα και τ'ακούει, δεν ντρέπεσαι να κάνης το κακό, μην έχοντας συναίσθηση του τι είναι η φύσις σου.
Εσύ που είσαι το κατασκεύασμα αυτού του Δημιουργού, θέλεις να το καταισχύνης; Και όμως ο Θεός όχι μόνον σε κατασκέύασε αλλά και σε εμπιστεύτηκε και παρέδωσε σε σένα τον εαυτό σου. Και εσύ δεν θα το θυμηθής αυτό, αλλά θα ντροπιάσεις την κηδεμονία σου;
Αν ο Θεός σου παρέδιδε ένα ορφανό, έτσι θα το παραμελούσες;
Εκείνος σου παρέδωσε τον εαυτό σου και είπε "Δεν είχα άλλον, που να τον εμπιστεύομουν περισσότερο από σένα, φύλαγε μου αυτόν τον άνθρωπο, όπως είναι η φύσις του:
Ταπεινόν, πιστόν, υψηλόφρονα, ατρόμητον, χωρίς πάθη, ατάραχον."
Και εσύ δεν θα του τον φυλάξης;
__
__
Επίκτητος, Έλληνας στωικός φιλόσοφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου